dla studentów

Tu znajdziesz garść informacji przydatnych na nowej ścieżce życia jaką jest studiowanie i początek pracy naukowej.

LISTA FILADELFIJSKA 

Lista filadelfijska to potoczne określenie listy czasopism naukowych o najwyższym prestiżu i cytowalności, które są indeksowane w bazach danych firmy Institute for Scientific Information (ISI), a obecnie przez Clarivate Analytics (dawniej Thomson Reuters). Formalnie mówimy o czasopismach indeksowanych w Web of Science (WoS).

Nazwa pochodzi od miasta Filadelfia w USA, gdzie znajdowała się siedziba ISI twórcy tej klasyfikacji. W Polsce termin „lista filadelfijska” jest nadal powszechnie używany, choć nie jest terminem oficjalnym.

A praktycznie? Po co nam ta wiedza? Co oznacza, że czasopismo znajduje się na tej liście?

Czasopisma z listy filadelfijskiej:

• są recenzowane, 

• spełniają wysokie kryteria naukowe, 

• są regularnie publikowane,

• mają współczynnik Impact Factor (IF) – wskaźnik cytowalności publikacji w danym czasopiśmie.

Ok, fajnie a dlaczego to ważne?

Publikacje w tych czasopismach są wysoko punktowane np. przy ocenie dorobku naukowego, doktoratu, habilitacji czy grantów, ale też przy staraniach o stypendia już na etapie studiów.

Pisma tą uznawane za najbardziej prestiżowe w danej dziedzinie nauki.

W Polsce lista czasopism z Web of Science ma znaczenie np. przy ocenie naukowców w systemie ewaluacji jednostek naukowych MEiN.

Przykłady baz, które tworzą tzw. listę filadelfijską:

• Science Citation Index Expanded (SCIE)

• Social Sciences Citation Index (SSCI)

• Arts and Humanities Citation Index (AHCI)

Jeśli chcesz sprawdzić, czy dane czasopismo znajduje się na liście filadelfijskiej, możesz to zrobić na stronie:  https://mjl.clarivate.com/ (Master Journal List)

INDEX HIRSHA

Spotkałeś się kiedyś z indexem Hirsha ? W skrócie z indexem h (h-index)? Jeśli nie, a planujesz karierę naukową prędzej niż później się spotkacie.

W dużym uproszczeniu, bo nie wymaga to utrudnienia, h-index to taka „miara” naukowca.

Każdy naukowiec, który publikuje wyniki swojej pracy ma h-indeks. h – index  = h, jeśli naukowiec opublikował h prac, z których każda była cytowana co najmniej h razy. Masło maślane? Trochę tak. Na przykładzie będzie lepiej.

Przykład:

Jeśli naukowiec:

opublikował 10 artykułów,

z czego:

5 artykułów było cytowanych co najmniej 5 razy, 6. artykuł miał tylko 4 cytowania  to jego h-index wynosi 5 (bo ma 5 publikacji z ≥ 5 cynowaniami każda).

Co mierzy h-index?

Produkcję naukową – ile ktoś publikuje

Wpływ naukowy – jak często są cytowane te publikacje

ALE !!! Nie uwzględnia:

• liczby współautorów

• różnic w dziedzinach (inne typowe wartości w matematyce vs biologii)

• cytowań samych sobie – tzw. autocytacji (choć w niektórych bazach można je wykluczyć)

Jakie są typowe wartości? Różne. Zależy to nie tylko od tego jak dużo jak dobrych prac publikujemy, ale też od tego jak niszowe prace w jakiej dziedzinie nauki publikujemy. W bardzo szerokiej dziedzinie jaką są np. nauki o życiu, w które wchodzą wszelkie nauki medyczne, trudniej się przebić i publikować dobrze niż np. w węższej dziedzinie takiej jak np. fizyka chemiczna.

• Młody badacz: 1–5

• Doświadczony naukowiec: 10–30

• Liderzy dziedzin: 40+

• Wybitni naukowcy (np. nobliści): 80–100+

Czy h -index liczymy sobie sami? Nie. Są strony, które to za nas robią, ale każda z tych stron robi to trochę inaczej, czytaj mniej lub bardziej dokładnie.

Gdzie więc sprawdzić h-index?

Zależy od bazy:

Baza Wersja h-index

• Google Scholar Najwyższy (liczy wszystko, także konferencje, książki, autocytowania)

• Scopus Dokładniejszy, bardziej restrykcyjny

• Web of Science Najbardziej selektywny i konserwatywny

Przykład porównania (moje):

Baza h-index

• Google Scholar 21

• Scopus 22

• Web of Science 20

U mnie wygląda to tak, że otwierałam przewód doktorski z h= 7, kończyłam doktorat z h= 9, a obecnie 7 lat po mam h= 20. Index h będzie się zmieniał razem z ilością Twoich publikacji i cytowania ich przez ludzi. Oczywiście mogłabym sobie przypisać index h ze Scopusa bo jest najwyższy, ale przejrzałam „ręcznie” moje indexowanie i wiem, że nie jest do końca dobre. Najbardziej prawidłowe wyniki podaje Web of Science.

*Co istotne sprawdzając swoje h w bazie danych trzeba robić to ręcznie, jako, że nazwiska i imiona się powtarzają. I tu taki tip, o którym mnie na początku kariery niestety nikt nie poinformował, a szkoda bo mam popularne i imię i nazwisko, jak się okazało też dla nauki… Od swojej pierwszej publikacji posługuj się swoim pierwszym i drugim imieniem oraz nazwiskiem, albo imieniem, inicjałem drugiego imienia i nazwiskiem. Janów Kowalskich jest wielu, gwarantuje, że też w nauce, ale Janów Michałów Kowalskich już mniej, tak samo jak Janów M. Kowalskich. Z perspektywy czasu, takie proste zabiegi bardzo upraszczają życie w przyszłości.